Birinci Gece

Harika bir akşamdı; böyle bir akşam insana ancak gençken nasip olur sevgili okur. Gökyüzü öyle yıldızlı, öyle berraktı ki, onu gören kendine sormadan edemezdi: Nasıl oluyor da böyle bir göğün altında türlü türlü suratsız, kaprisli insan yaşayabiliyor? Bu da gençlere özgü bir sorudur sevgili okur, hem de daha ilk gençliğini yaşayanlara, ama Tanrı’dan dilerim bu soru gönlünüze sık sık doğar!.. Kaprisli ve suratsız baylardan söz etmişken, bütün o gün boyunca girdiğim ruh halini anımsamadan edemiyorum. Daha sabahtan başlayarak beni tuhaf bir kuruntu huzursuz etmeye başlamıştı. Birdenbire herkes beni yalnız bırakıp gidiyor, herkes benden uzaklaşıyor gibi gelmişti…

“Bir Dostoyevski kitabı okumak, bilmediğimiz muazzam bir şehre girmek, bir savaşın gölgesine tanık olmak gibidir.” JORGE LUIS BORGES